یکی از اختلالاتی که امروزه در بین کودکان بسیار شایع است،اختلال بیش فعالی یا ADHD است.اختلال بیش فعالی که به دو دسته ی نقص توجه و بیش فعالی تقسیم می شود،اختلالی رشدی عصبی است که در آن کودک به صورتی افراطی و بیش از اندازه فعال و پرجنب و جوش است.تصور بیشتر مردم این است که این اختلال فقط مختص کودکی است اما باید بدانیم که اگر این اختلال در سنین پایین تشخیص داده نشود تا سنین بالا هم ادامه می یابد اما شکل بروز آن در بزرگسالی با کودکی متفاوت خواهد بود.
بیش فعالی در بزرگسالی می تواند علمکرد شغلی و تحصیلی فرد را با مشکل روبه رو کند.
اختلال بیش فعالی در بزرگسالی
معمولا اختلال بیش فعالی در بزرگسالی مورد توجه قرار نمی گیرد اما بزرگسالان دارای اختلال بیش فعالی می توانند در عملکردها ی مختلف خود مشکل پیدا کنند.
بیش فعالی در بزرگسالان با این نشانه ها قابل تشخیص می باشد:
بی قراری:آن ها با پاهای خود بازی می کنند.در مهمانی ها سعی می کنند خود را تلفن همراه سرگرم کنند.با انگشتانشان روی میز ضرب می گیرند.
فعالیت بیش از اندازه دارند و تا زمانی که خسته بشوند و دیگر قادر به ادامه ی انجام کار نباشند،به فعالیت ادامه می دهند.
نمی توانن آرام و ریلکس باشند.فعالیت های بی سرو صدا برای آن ها دشوار و حتی در مواردی غیرممکن است.
بی توجهی در بزرگسالان با این نشانه ها قابل تشخیص می باشد:
در انجام و تمام کردن وظایفی که به نظر آن ها جالب و یا آسان نباشد،مشکل دارند.
در حفظ روابط خود با چالش های فراوانی روبه رو هستند.
درتمرکز و توجه کردن بر روی گفتگوها،مطالعه و یا کار مشکل دارند.
حواس پرت هستند.
نمی توانند به راحتی دستورالعمل ها را به خاطر بسپارند.
مشکلات بیش فعالان در بزرگسالی
افرادی که اختلال بیش فعالی دارند در بزرگسالی عملکردهای مختلف آن ها تحت تاثیر قرار می گیرد و آن ها را با مشکلات فراوانی روبه رو می کند:
محل کار
کار خود را به دفعات تغییر می دهند.
کمتر ازکارشان راضی هستند و معمولا در محل کار موفقیت چندانی به دست نمی آورند.البته مواردی نیز هستد که به خاطر ویژگی های بیش فعال بودن توانایی اداره ی چند شرکت همزمان را نیز دارند!
روابط عاطفی
بزرگسالان بیش فعال معمولا در روابط عاطفی خود با مشکلات فراوانی مواجه می شوند.مشکلات زناشویی بسیاری دارند.ممکن است جدایی را بارها تجربه کنند و چندین بار ازدواج کنند و یا وارد رابطه شوند.
اجتماع
احتمال بسیار بالایی دارد که در رانندگی محتاط نباشند و اغلب تصادف کنند.
احتمال سیگاری شدن آن ها نیز بالا است.
بیشتر از الکل و مواد مخدر استفاده می کنند.
روابط جنسی را در سنین پایین تجربه می کنند و این رفتار باعث می شود که در معرض بیماری های مقاربتی جنسی و بارداری های ناخواسته قرار بگیرند.
هم چنینن بچه هایی که اختلال بیش فعالی دارند احتمال بسیار زیادی وجود دارد که در بزرگسالی نیز دست به رفتارهای بزهکارانه و جرم و جنایت بزنند.
فردی
علاوه بر مشکلاتی که این افراد در زمینه های مختلف پیدا می کنند،در زمینه ی فردی نیز ممکن است دچار اضطراب،خستگی مزمن،افسردگی،اعتماد به نفس پایین،نوسانات خلقی،بی انگیزگی و ناامیدی شوند.
هم چنین بزرگسالانی که بیش فعال هستند،هیجانی نیز می باشند.این هیجانی بودن باعث می شود که زودرنج و حساس باشند،زود از کوره در بروند،با کوچکترین تحریکی خشمگین شوند و از طرفی زود هم آرام می شوند.خلفشان در نوسان است وگاهی سرحال و شاداب و گاهی ناراحت باشند.
والدین ADHD
بزرگسالان بیش فعال والدینی صبور،قاطع و با روش انضباطی ثابت نیستند.زود از کوره در می روند،فرزندانشان را با روش های نامناسب تنبیه می کند که بعد از آن پشیمان می شوند که درصدد جبران رفتارنامناسب خود بر می آیند.نتیجه این می شوند که روش تربیتی درستی نمی توانند داشته باشند.
درمان بیش فعالی در بزرگسالان
روان درمانی
درمان شناختی رفتاری به فرد بیش فعال کمک خواهد کرد تا به زندگی شان نظم دهد،راه هایی پیدا کنند تا مسئولیت های خود را انجام دهند و بتوانند احساس اضطراب خود را کاهش دهند.
دارودرمانی
یکی دیگر از روش های درمانی در بیش فعالی،دارو درمانی است.این دارو ها شامل فنیدیت،دکسامفتامین و غیره می باشند.
خود فرد
غیراز راه های درمانی که در آن روانشناس و روانپزشک به فرد کمک می کند،راه هایی نیز وجود دارد که خود فرد می تواند به بهبود زندگی اش کمک کند:
راجع به اهداف خود واقع بین باشند.
کارهایی که می توانند به خوبی انجام دهند را به خود یادآوری کنند.
از معاشرت باافرادی که آن ها ترغیب به انجام رفتارهای پرخطر و مصرف الکل و سیگار می کنند دوری جویند.
راه هایی برای تخلیه ی انرژی شان پیدا می کنند.پیشنهاد خوب برای این کار ورزش کردن است .
وظایف کسل کننده را زود انجام دهند.
برای خودشان اوقات فراغت و استراحت در نظر بگیرند.
خودشان را سرزنش نکنند.
به خودشان افتخار کنند چرا که آن ها در تلاش هستند که زندگی شان را بهبود بخشند.
راه هایی برای آرامش یافتن پیدا کنند.
حتما به روانشناس و روانپزشک برای کمک گرفتن مراجعه کنند.