فهرست مطالب
برای همه ی افراد در زندگی حوادث ناگواری رخ می دهد.معمولا این حوادث باعث ایجاد استرس و اضطراب در افراد می شوند اما در این بین افرادی هستند که این احساس اضطراب و استرس در آن ها به طول می انجامد وباعث مختل شدن کارکرد آن ها می شود که درواقع آن یک اختلال است که به آن اختلال پس از سانحه می گوییم.
اختلال پس از سانحه
نوعی از عارضه های بلند مدت است که پس از تجربه ی عوامل استرس زای شدید در انسان ها مشاهده می شود.تجربه های نزدیک به مرگ (تصادف ، سانحه ، جنگ ، زلزله ، تجاوز و …)می توانند از عوامل استرس زای قدرتمندی باشند که اثر خود را در قالب اختلال استرس پس از حادثه بر زندگی ما می گذارد.
هر کس ممکن است دچار این اختلال بشود و آمار و ارقام نشان می دهد که 5% از مردان و 10 % از زنان در مقاطعی از زندگی خود دچار اختلال استرس پس از سانحه می شوند.این مشکل می تواند در هر سن و سالی اتفاق بیفتد.بر اساس گزارش خدمات سلامت ملی انگلستان، 40 % افراد پس از فقدان و مرگ عزیزشان دچار این اختلال می شوند.البته باید به این نکته توجه کنیم که الزاما همه ی کسانی که فشارهای روانی شدید را تجربه می کنند ، گرفتار این نوع اختلال نمی شوند.
استرس پس از سانحه با استرس حاد متفاوت است!
از جمله وجوه تمایز اختلال استرس حاد با اختلال استرس پس از سانحه ، زمان به وقوع پیوستن و مدت زمان دوام آن ها است.معمولا وقتی آسیب های ناشی از استرس در جنبه های مختلف زندگی (مثلا خانواده ، شغل و روابط عاطفی) مشاهده می شوند و برای مدت بیش از یک ماه دوام پیدا می کنند؛به عنوان اختلال پس از سانحه تشخیص داده می شوند.
از جمله اتفاقاتی که ممکن است باعث اختلال پس از حادثه شوند:
- تجربه ی حضور در جنگ
- حوادث و وقایع طبیعی
- تصادفات جدی
- حملات تروریستی
- مشاهده ی مرگ های خشونت بار
- تجاوز
- و هر موقعیت دیگری که باعث ترس،وحشت یا احساس بی پناهی بشود.
علائم
فردی که به این اختلال دچار می شود، مدام سانحه ی تلخ را در قالب کابوس و مرور گذشته در ذهن خود بازسازی می کند. احتمال ایجاد مشکل در خواب و تمرکز و هم چنین ایجاد احساس انزوا و واماندگی در فرد نیز وجود دارد.اما به طور کلی علائم این ها هستند:
- فلش بک و کابوس : این حادثه و صحنه ی دلخراش دائما پیش چشم فرد تکرار می شود.این علامت ممکن است به صورت فلش بک ( تکرار حادثه در ذهن،خیال و حتی در خواب ) ظاهر شوند.گویی آن حادثه هم اکنون در حال وقوع است.
- دوری گزینی و بی تفاوتی: دوباره زنده کردن خاطرات ممکن است بسیار افسرده کننده باشد،بنابراین ممکن است فرد بخواهد به آن ها بی توجهی کند.این اجتناب در دراز مدت منجر به انزوا وشروع علائم افسردگی می شود.
- در حالت گارد به سر بردن: فرد ممکن است همیشه در حالت اماده باش به سر ببرد،گویی که منتظر خطر می باشد.احساس اضطراب دارد و سختی به خواب می رود و دریک حالت ترس و وحشت به سر می برد.
- افکارو احساسات منفی : دید افراد مبتلا به این اختلال ؛ نسبت به خودشان ،دیگران و محیط تغییر می کند.ممکن است احساس شرم یا گناه کنند و از فعالیت هایی که قبلا داشته اند دیگر لدت نبرند.از دید آن ها دنیا جای امنی نیست.
درمان
افراد دارای اختلال پس از سانحه نیاز به روان درمانی و درحالت شدید تر ، دارو درمانی دارند.