از یک دیدگاه میتوان سوالات درباره بلوغ را به دو دسته اصلی تقسیم کرد. اول سوالاتی که والدین درباره بلوغ فرزندانشان دارند و دوم سوالات خود نوجوانان درباره بلوغ.
سوالات والدین عمدتا درباره بلوغ زود رس، بلوغ دیر رس و کلا نحوه برخورد آنها با انواع بلوغی است که برای فرزندانشان چه دختر و چه پسر رخ داده و میدهد و سوالات خود نوجوانان بیشتر سوالاتی است در جهت آرام کردن اضطراب و ترسهای ایشان از بلوغ و تبعات آن و نحوه سازگاری با شرایط جدیدی که بلوغ به آنها تحمیل میکند.
وظیفه هر پدر و مادری است که قبل از بلوغ، و در ماهها یا سالهایی که کودکشان به بلوغ نزدیک میشود با فرزند همجنس خود، درباره بلوغ و شرایط بلوغ، درباره بهداشت بلوغ و چگونگی سازگاری با آن، مفصل و واضح صحبت کنند.
بعد از این صحبت بهتر است کتابی به زبان ساده برای فرزندشان تهیه کنند تا به سوالات احتمالی او در باره بلوغ پاسخ بدهد و برای فرزندشان خاطر نشان کنند که میتواند سوالات خود را از خود آنها هم بپرسد.
والدین لازم است بلوغ را ترسناک یا باعث شرمندگی، معرفی نکنند. بلکه از بلوغ به عنوان دورهای مثبت در زندگی و نشانه رشد و بالندگی فرزندشان یاد کنند و سعی کنند در زمان بلوغ هم به فرزندشان اطمینان خاطر بدهند که وارد روندی طبیعی و عادی شده است و از اضطراب او بکاهند.
بسیاری از نوجوانان در زمان بلوغ، درونگراتر، پرخاشگرتر و گاه تحریکپذیرتر و حساستر میشوند و والدین باید بدانند که این حالات طبیعی است و با فرزندشان تا انتهای دوره بلوغ مدارا کنند.
این ها همه چراهایی است که معمولا والدین در مراجعه با مشاوران راجع به فرزند نوجوانشان می پرسند.برای پاسخ به این سوال ابتدا به بررسی نقش محیط خانوادگی در رشد نوجوانان می پردازیم.رشد روانی و عاطفی نوجوان،به محیط خانوادگی بستگی زیادی دارد.نوجوانی که به جای ابراز مهربانی؛ با ستم،استبداد و تبعیض والدین روبرو می شود، به فردی ناسازگار،افسرده،ناراحت و زودرنج تبدیل می شود.