فهرست مطالب
مروری بر اختلال اضطراب منتشر
اختلالات اضطرابی نوعی از اختلالات روانی است که با دو ویژگی اصلی خود را از سایر مشکلات متمایز می کند: ترس و اضطراب. ترس احساسی است که در پاسخ به یک تهدید قریب الوقوع (واقعی یا تصور) تجربه می شود. از طرف دیگر اضطراب یک وضعیت عاطفی است که در انتظار یک تهدید احتمالی در آینده تجربه می شود
اختلال اضطراب فراگیر «معادل انگلیسی: Generalized anxiety disorder (GAD)» نوعی اختلال اضطرابی است. ویژگی بارز GAD نگرانی مداوم ، بیش از حد و مزاحم است
به چه کسی می گوییم GAD
اگرچه سن شروع این اختلال به طور میانگین تا 30 سالگی است، بعد از این سن هم احتمال وجود اختلالت اضطرابی در طول چرخه زندگی ممکن است.
زنان تقریباً دو برابر احتمال ابتلا به GAD را در طول زندگی خود نسبت به مردان دارند
GAD جز سومین اختلال روانپزشکی در جوانان است ( در کنار اضطراب جدایی و اضطراب اجتماعی) احتمال شروع اختلالات اضطرابی در بین کودکان و نوجوانان بیشتر از بزرگسالان است.
با این حال، تشخیص زودرس و مداخله می تواند منجر به بهبود قابل توجهی یا کامل علائم شود و ممکن است در مقابل سایر مشکلات در طول زندگی محافظت کند.
GAD همچنین شایعترین اختلال اضطراب در افراد مسن است. شروع جدید GAD در بزرگسالان مسن معمولاً همزمان با افسردگی است. در این گروه سنی ، GAD به دلایلی در گذشته تشخیص داده نشده بوده است. با این حال، با توجه به افزایش پژوهش ها و همچنین رشته روانپزشکی سالمندی، تحقیقات در مورد GAD در افراد مسن و روش درمان آن( از جمله راه های مقابله با مشکلات پیش رو در مرافبت از سلامت روان) نیز انجام میشود.
علائم و نشانه های اختلال اضطراب فراگیر
برای برآورده شدن معیارهای تشخیصی GAD ، اضطراب و نگرانی بیش از حد باید در بیشتر روز، حداقل به مدت شش ماه باشد.
ویژگی های نگرانی بیش از حد عبارتند از:
اگر هیچ مشکلی وجود نداشته باشد نگران هستند
نگرانی تجربه شده متناسب با خطر واقعی نیست
نگران احساسی است که در بیشتر ساعات بیدار شدن از خواب وجود دارد
مدام از دیگران به خاطر اضطراب خود اطمینان خواهی می کنید
نگران شما مدام از یک موضوع به موضوع دیگر تغییر می کند
نگرانی ها ممکن است در بزرگسالان نسبت به کودکان متفاوت باشد ، اما در هر دو حالت ، آنها در مورد شرایط زندگی معمولی یا عوامل استرس زا (مثلاً مسائل بهداشتی ، مسائل مالی ، شروع یک مدرسه یا شغل جدید)دغدغه دارند.
برای مبتلایان به GAD ، کنترل نگرانی بسیار دشوار است و با علائم جسمی یا شناختی متعددی همراه است از جمله:
بی قراری یا کلافگی
خستگی
اختلال در تمرکز (گاهی اوقات با مشکلات حافظه)
تحریک پذیری (گاهی اوقات برای دیگران قابل مشاهده است)
تنش عضلانی یا درد
اختلال در خواب
بسیاری از افراد مبتلا به GAD علائم ناخوشایند دیگر جسمی ناشی از اضطراب طولانی مدت را تجربه میکنند: از جمله تعریق ، ناراحتی معده و سردردهای میگرنی
علائم در طول زندگی
افراد مبتلا به GAD غالباً خود را مضطرب توصیف می کنند. علائم در گروههای سنی مختلف مشابه است. با این حال ، محتوای نگرانی در طول عمر تغییر می کند
افراد جوان ممکن است بیشتر در مورد مدرسه و عملکردشان در مدرسه نگران باشند ، در حالی که افراد مسن بیشتر به سلامت جسمی ، امور مالی و بهزیستی خانواده توجه می کنند.
افرادی که تشخیص اختلال اضطراب فراگیر را می گیرند معمولا علایم به صورت مزمن هستند و در طول زندگی همانند موج های سینوسی بالا و پایین خواهند داشت
اگرچه میزان بهبودی خود به خود در کل پایین است ، اما در صورت درمان با روان درمانی یا دارو ، علائم GAD بطور قابل توجهی بهبود می یابد.
درمان می تواند به افراد کمک کند تا تجربه علایم منفی اضطراب در طول عمر کاهش یابند
تشخیص اختلال اضطراب فراگیر
تشحیص GAD می تواند تا حدی چالش بر انگیز باشدزیرا اضطراب یک هیجان است که افراد آن را در طول زندگی روزمره تجربه می کنند. از طرفی هم تجربه اضطراب متوسط به افراد کمک می کند. به طور مثال در بعضی مواقع اضطراب انگیزشی عمل می کند یا پاسخی است به تهدیدهای واقعی که در طول زندگی ایجاد می شود.
با این وجود، زمانی تشخیص GAD مطرح می شود که اضطراب از آستانه ی بیش از حد عبور کرده و برای مدت زمان طولانی فرد را درگیر میکند. اضطراب ، نگرانی یا علائم دیگر باعث می شود که فرد به طور روزانه برای انجام امور روزمره با چالش هایی روبرو باشد، که تحمل این فشارهای روانی باعث مشکلات در روابط شخصی، محل کار یا مدرسه شود.
GAD معمولاً توسط روانشناس و روانپزشک تشخیص داده می شود. در طی ارزیابی ، پزشک در مورد علائم شما از شما سؤال می کند و ممکن است از قضاوت بالینی یا ابزار ارزیابی استاندارد برای تشخیص استفاده کند. ممکن است از شما خواسته شود که از یک معاینه فیزیکی توسط پزشک اطمینان حاصل کنید تا از علائم جسمی و شناختی ربطی به سایر مشکلات پزشکی نداشته باشند.
به عنوان بخشی از ارزیابی دقیق ، روانپزشک یا روانشناس شما طیف وسیعی از سؤال در مورد علائم یا رفتارهایی را که ممکن است برای شما بوجودآمده باشد، سؤال خواهد کرد. این ممکن است شامل سؤالاتی در مورد خلق و خو ، رفتار شما در خوردن غذا ، مصرف مواد یا سابقه تروما باشد. پاسخهای شما به درمانگر کمک می کند تا مشکلات روانپزشکی دیگری را رد کند و تصمیم نهایی برای تشخیص مشکل شما داشته باشد
دریافت تشخیص GAD — یا هرگونه اختلال روانپزشکی گام مهمی در جهت احساس بهتر است. زیرا بعد از تشخیص، می توان توصیه های درمانی را به کاربرد.
اگر روان درمانی را به عنوان روش درمان در نظر می گیرید، در مورد رویکردهای مبتنی بر شواهد مانند درمان شناختی رفتاری و درمان پذیرش و تعهد مطالعه کنید تا آنچه را که می توانید (و نمی توانید) از روند گفتگوی درمانی انتظار داشته باشید ، آگاهی کسب کنید
اگر تمایل به دارو درمانی دارید، با پزشکتان مشورت کنید تا در مورد روش درمانی تان کمک تان کند. وی به شما در ارزیابی خطرات و مزایای استفاده از داروی جدید راهنمایی تان خواهد کرد.
شایع ترین اختلال همراه با GAD افسردگی است.
با این وجود ، تعداد قابل توجهی از افراد همزمان با GAD و سایر اختلالات اضطرابی دست و پنجه نرم می کنند. درمانگر شما قادر خواهد بود تا به طور دقیق بین شرایط تفاوت قایل شود و هر یک را به طور مناسب درمان کند.
علل و عوامل خطر
مانند بسیاری از اختلالات روانپزشکی ، تصور می شود که GAD در زمینه عوامل بیولوژیکی و محیطی خاص بروز می کند.
یک عامل مهم بیولوژیکی آسیب پذیری ژنتیکی است. تخمین زده می شود که یک سوم خطر ابتلا به GAD ژنتیکی است ، اما عوامل ژنتیکی ممکن است با سایر اضطراب و اختلالات خلقی (بخصوص افسردگی اساسی) همپوشانی داشته باشند .
خلق و خو یکی دیگر از عوامل مرتبط با GAD است. خلق و خوی به خصوصیات شخصیتی اشاره می کند که غالباً ذاتی تلقی می شوند (و بنابراین ممکن است با واسطه زیست شناختی باشند)
ویژگیهای خلق و خویی که با GAD همراه هستند شامل رفتارهای اجتنابی، عصبی بودن، رفتارهای ایمنی بخش است
هیچ عامل محیطی خاصی به عنوان عاملی برای ایجاد GAD مشخص نشده است. با این حال ، ویژگی های زیست محیطی مرتبط با GAD شامل (اما به آنها محدود نمی شود):
مشاهده نگرانی مداوم توسط اعضای خانواده
والدین بی پروا
هنگام روبروشدن با مسائل پاسخ اضطرابی
قرار گرفتن در معرض یک محیط ناامن (از جمله تروما)
دوره استرس طولانی مدت
بازهم قابل ذکر هستش که هیچ کدوم از عوامل بیولوژیکی یا محیطی به تنهایی پیش بینی کننده اختلال GAD نمی باشد. به نظر میرسد که حوادث محیطی اضطراب آور شدید با زمینه ژنتیکی فرد را متمایل می کند به اختلالGAD.
درمان:
درمان GAD به طور معمول در یکی از سه دسته قرار می گیرد: دارودرمانی ، روان درمانی و خودیاری. اهداف هر درمان این است که به افراد مبتلا به اختلال کمک کند احساس جسمی و روحی بهتری داشته باشند و امکان برقراری ارتباط کامل در روابط، محل کار، مدرسه یا موقعیتهای دیگر را فراهم آورند
تحقیقات در حوزه درمان با توجه به مفید بودن رویکردهایی مانند یوگا و ذهن آگاهی ، شناختی رفتاری در حال انجام و با نتایج دلگرم کننده ای همراه بوده است. زیرا اضطراب بخشی طبیعی از تجربیات بشری است و به نظر می رسد درمان های GAD در عملکرد روزانه مزایای بسیار زیادی دارند. حتی افراد مبتلا به اضطراب درجه پایین هم ممکن است از درمان بهره مند شوند
اختلال اضطراب فراگیر در کودکان
در حالی که این اختلال علت مشخصی ندارد، بچه ها در سنین پایین و شرایط سخت زندگی احتمال بیشتری دارد که به این اختلال دچار شوند که عواملی مانند بلوغ باعث تشدید اوضاع می شوند.
بیشتر از 10٪ کودکان که علایم اضطراب دارند به اختلال GAD مبتلا هستند.
تشخیص مناسب می تواند به درمان و راهکارهای مناسب منجر شود که به کودک کمک می کند تا در تمام طول زندگی با این اختلال روبرو شود. والدین و مراقبان همچنین نقش مهمی در تشخیص علائم و کمک در صورت نیاز دارند
اگر یکی از عزیزان شما نشانه های GAD را دارد به موارد زیر توجه کنید
زندگی با فردی که اضطراب دارد چالش برانگیز است. اما تعدادی روش وجود دارد که می توانید به او کمک کنید از آن جمله : از اجتناب هاش جلوگیری کنید ، محدود کردن رفتار اطمینان خاطر و از موفقیت های بزرگ و کوچک وی حمایت کنید.
مطمئناً محدودیت هایی در مورد کمک شما به عزیزتان وجود خواهد داشت. کمک شما زمانی مفید خواهد بود که از درمانگر کمک بگیرید و به تنهایی قادر نخواهید بود مشکل وی را حل نمایید.
اگر عزیز شما تمایلی به درمان ندارد و یا از شدت مشکلش آگاه نیست، در زمانی آرام و در محیطی دوستانه در مورد چگونگی روش های درمان با وی صحبت کنید و او را ترغیب کنید که به درمانگر مراجعه کند.
صحبت آخر
GAD احساس اضطراب آزار دهنده ای است که اکثر زمان ها فرد را درگیر می کند و غیر قابل کنترل است که گاها با علایم جسمانی نیز همراه است. برای بهبود و کاهش علائم بهتر است که با یک درمانگر مشورت کنید تا ببینید چه چیزی است و روشهای جدید مقابله با عوامل استرس زا را یاد بگیرید.